November 2015
Deze maand bespreken we een eerder controversieel en spraakmakend item: moslims en andere entiteiten die werden geïntegreerd in de 'elite'-SS troepen.
Hoewel het vaak wordt verondersteld, werden niet enkel de lange, blonde, blauwogige mannen toegelaten in de Waffen-SS. In de laatste oorlogsjaren waren echter alle vrijwilligers en strijdvaardige mannen meer dan gewenst. Losstaande van hun achtergrond werden zij ingelijfd bij de SS-troepen, elk in een eigen afdeling om de saamhorigheid te benadrukken.
Zo ontstond in 1944 ook het zogenaamde 'Osttürkischer Waffen-Verband der SS'. Eerder waren er al Heer bataljons opgericht die vooral uit Turkse entiteiten bestonden (450, 480 en I/94 Turkse bataljons). Die afdelingen werden echter in de loop van de oorlog ontbonden en vele manschappen kwamen terecht in het hier besproken Osttürkischer Waffen-Verband der SS. Ook oorlogsmisdadigers, oorlogsgevangenen en vrijwillige oorlogsarbeiders werden op vrijwillige basis bij die eenheid ingedeeld.
In 1944 werd de eenheid gestationeerd te Wit-Rusland, getraind en vervolgens ingezet voor het bestrijden van partizanen. Ondanks de vrijwillige inzet van deze mannen kampte de eenheid toch met enorme problemen. Zo werden er in 1944 78 leden geëxecuteerd omdat zij verdacht werden van spionage. SS-Hauptsturmführer Billig (destijds bevelhebber) werd als tegenreactie snel uit zijn taken ontheven om wille van die dramatische actie. De eenheid bleef wel bestaan en werd later naar Polen gestuurd, waar ze samen werden gevoegd met het 'SS-Regiment-Dirlewanger'.
Later in de herfst van 1944 werden de soldaten naar Slowakije gestuurd om daar op hun beurt weer te vechten tegen partizanen en een revolutie een halt toe te roepen. Tijdens de strijd in Slowakije deserteerden er aanvankelijk 450 van de 500 mannen omdat ze zich te nauw verband voelden met de Slowaakse bevolking. 300 van hen zouden zich uiteindelijk toch terug bij de eenheid voegen.
In 1945 werd de eenheid overgeplaatst naar Oostenrijk, waar deze uiteindelijk bleef trainen en werd gespecialiseerd in acties tegen partisanen tot het eind van de oorlog. Deze Turkse vrijwilligers waren zeker niet de enigen die zich vrijwillig aansloten bij de Duitse troepen, vrijwilligers kwamen uit alle uithoeken van de wereld.
Bronnen
D. MOTADEL, Islam and Nazi Germany's war, Cambridge, 2014.
Zo ontstond in 1944 ook het zogenaamde 'Osttürkischer Waffen-Verband der SS'. Eerder waren er al Heer bataljons opgericht die vooral uit Turkse entiteiten bestonden (450, 480 en I/94 Turkse bataljons). Die afdelingen werden echter in de loop van de oorlog ontbonden en vele manschappen kwamen terecht in het hier besproken Osttürkischer Waffen-Verband der SS. Ook oorlogsmisdadigers, oorlogsgevangenen en vrijwillige oorlogsarbeiders werden op vrijwillige basis bij die eenheid ingedeeld.
In 1944 werd de eenheid gestationeerd te Wit-Rusland, getraind en vervolgens ingezet voor het bestrijden van partizanen. Ondanks de vrijwillige inzet van deze mannen kampte de eenheid toch met enorme problemen. Zo werden er in 1944 78 leden geëxecuteerd omdat zij verdacht werden van spionage. SS-Hauptsturmführer Billig (destijds bevelhebber) werd als tegenreactie snel uit zijn taken ontheven om wille van die dramatische actie. De eenheid bleef wel bestaan en werd later naar Polen gestuurd, waar ze samen werden gevoegd met het 'SS-Regiment-Dirlewanger'.
Later in de herfst van 1944 werden de soldaten naar Slowakije gestuurd om daar op hun beurt weer te vechten tegen partizanen en een revolutie een halt toe te roepen. Tijdens de strijd in Slowakije deserteerden er aanvankelijk 450 van de 500 mannen omdat ze zich te nauw verband voelden met de Slowaakse bevolking. 300 van hen zouden zich uiteindelijk toch terug bij de eenheid voegen.
In 1945 werd de eenheid overgeplaatst naar Oostenrijk, waar deze uiteindelijk bleef trainen en werd gespecialiseerd in acties tegen partisanen tot het eind van de oorlog. Deze Turkse vrijwilligers waren zeker niet de enigen die zich vrijwillig aansloten bij de Duitse troepen, vrijwilligers kwamen uit alle uithoeken van de wereld.
Bronnen
D. MOTADEL, Islam and Nazi Germany's war, Cambridge, 2014.