Februari 2021
In februari bespreken we 2 verbandkasten, achtergelaten bij onze Franstalige vrienden uit Wallonië.
De boven getoonde verbandkasten kon men standaard terugvinden in elk Duits personenvoertuig.
In geval van nood zaten hier enkele essentiële instrumenten en verbanden in om ter plaatse de eerste zorgen toe te kunnen dienen.
Je kan ze dus een beetje vergelijken met de EHBO-kist die tegenwoordig in elk voertuig verplicht is.
In geval van nood zaten hier enkele essentiële instrumenten en verbanden in om ter plaatse de eerste zorgen toe te kunnen dienen.
Je kan ze dus een beetje vergelijken met de EHBO-kist die tegenwoordig in elk voertuig verplicht is.
Zoals je kan zien zijn de twee getoonde exemplaren niet identiek. Deze werden door verscheidene makers aan het Duitse leger geleverd. Bovendien evolueerden deze, net als de meeste zaken, qua ontwerp gedurende de oorlog. De hier getoonde exemplaren zijn beide relatief vroege exemplaren, links op foto dateert zelfs van 1938 en heeft er gezien de inhoud een serieuze loopbaan opzitten.
Een blik in de kast
Aan de binnenzijde van het deksel vinden we de oorspronkelijke inhoudstabel, hierop werd vermeld welke zaken oorspronkelijk in de kist hoorden te zitten.
Zoals je rechts kan zien is de inhoud bij de twee kasten (op enkele verbanden na) sterk verschillend, hoewel de etiketten inhoudelijk identiek zijn:
Gedurende de oorlog werden vaak dingen uit de kast gebruikt en niet meer vervangen, of maakten plaats voor relevantere zaken. De kasten werden zo in de loop der jaren vaak aangepast aan de specifieke noden van de soldaten die deze bij zich hadden.
Aan de binnenzijde van het deksel vinden we de oorspronkelijke inhoudstabel, hierop werd vermeld welke zaken oorspronkelijk in de kist hoorden te zitten.
Zoals je rechts kan zien is de inhoud bij de twee kasten (op enkele verbanden na) sterk verschillend, hoewel de etiketten inhoudelijk identiek zijn:
Gedurende de oorlog werden vaak dingen uit de kast gebruikt en niet meer vervangen, of maakten plaats voor relevantere zaken. De kasten werden zo in de loop der jaren vaak aangepast aan de specifieke noden van de soldaten die deze bij zich hadden.
Het opzet
Elke divisie van het Duitse leger had tijdens de Tweede Wereldoorlog ondersteunende eenheden, waaronder een medische eenheid bestaande uit 2 compagnies: één mobiel hospitaal en twee medische- regimenten.
Binnen deze medische eenheden traden de lagere rangen met standaard medische opleiding op als verplegers en brancardiers onder toezicht van dokter-officieren. Niet al te zware verwondingen werden op deze manier vaak ter plaatse opgelapt en verzorgd.
Om ook voor de zwaargewonden te zorgen, onderhield het Duitse leger ook steeds vaste hospitalen achter de frontlinie. De zwaarst gewonden werden terug naar het thuisfront gebracht om daar alsnog te kunnen herstellen en revalideren.
Over het algemeen verkozen gewonde Duitse soldaten door hun eigen verplegend personeel te worden verzorgd zodat ze niet naar een vast hospitaal of het thuisfront moesten worden gestuurd. Bij ontslag uit deze hospitalen werden ze vaak in een andere (nieuwe) eenheid geplaatst. Velen verbeten (indien mogelijk) liever de pijn en verkozen hun oude vertrouwde kameraden.
Om deze reden waren de meeste medische eenheden goed voorzien en hielden ze er een stevige voorraad medisch materiaal op na, om zo ter plaatse hun eigen manschappen steeds van de best mogelijke zorgen te kunnen voorzien.
Ook deze verbandkasten maakten deel uit van deze voorraad. Ze werden dus goed bijgehouden en bleven over het algemeen goed gevuld.
Elke divisie van het Duitse leger had tijdens de Tweede Wereldoorlog ondersteunende eenheden, waaronder een medische eenheid bestaande uit 2 compagnies: één mobiel hospitaal en twee medische- regimenten.
Binnen deze medische eenheden traden de lagere rangen met standaard medische opleiding op als verplegers en brancardiers onder toezicht van dokter-officieren. Niet al te zware verwondingen werden op deze manier vaak ter plaatse opgelapt en verzorgd.
Om ook voor de zwaargewonden te zorgen, onderhield het Duitse leger ook steeds vaste hospitalen achter de frontlinie. De zwaarst gewonden werden terug naar het thuisfront gebracht om daar alsnog te kunnen herstellen en revalideren.
Over het algemeen verkozen gewonde Duitse soldaten door hun eigen verplegend personeel te worden verzorgd zodat ze niet naar een vast hospitaal of het thuisfront moesten worden gestuurd. Bij ontslag uit deze hospitalen werden ze vaak in een andere (nieuwe) eenheid geplaatst. Velen verbeten (indien mogelijk) liever de pijn en verkozen hun oude vertrouwde kameraden.
Om deze reden waren de meeste medische eenheden goed voorzien en hielden ze er een stevige voorraad medisch materiaal op na, om zo ter plaatse hun eigen manschappen steeds van de best mogelijke zorgen te kunnen voorzien.
Ook deze verbandkasten maakten deel uit van deze voorraad. Ze werden dus goed bijgehouden en bleven over het algemeen goed gevuld.
Bronnen
BALEN, Collectie foto’s en fotoalbums Werkgroep Balen Bevrijd, 1940-1944.
BALEN, Collectie foto’s en fotoalbums Werkgroep Balen Bevrijd, 1940-1944.